ΕΦΥΓΕ Ο ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣΘλίψη και συγκίνηση διακατέχουν τον Κυπριακό Ελληνισμό για το θάνατο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Παρασκευής μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Όπως ανακοινώθηκε, ο θάνατος επήλθε από οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια.
Ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, την περίοδο 2003-2008, συνέδεσε το όνομά του με το συντριπτικό «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν. Στην ιστορία θα μείνει η φράση του: «παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα», στο διάγγελμά του προς τον κυπριακό λαό το βράδυ της 22ας Απριλίου τού 2004, δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανική ηλικία και ταυτίστηκε με τις σημαντικότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου και κυρίως με την απόρριψη από το 76% των Ελληνοκυπρίων του σχεδίου Ανάν για τη λύση του Κυπριακού.
Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο από διάφορες θέσεις και αξιώματα, με τελευταίο το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως επεσήμανε και ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Χριστόφιας, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανικής ηλικίας, λαμβάνοντας μέρος στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του κυπριακού λαού και διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία, ως συνομιλητής και ως στενότατος συνεργάτης του αείμνηστου Εθνάρχη Μακαρίου. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης Ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού και ως ένα πρότυπο πολιτικού για τους Έλληνες νέους.
Η πενταετία 2003- 2008, του εκλιπόντος, στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται ως μία από τις πλέον σημαντικές στην πορεία του Κυπριακού προβλήματος, με κορυφαίο σταθμό το δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν, το οποίο ο εκλιπών ηγέτης κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό να απορρίψει με ένα (δεύτερο μετά το 1940) ιστορικό «ΟΧΙ». Ένα «ΟΧΙ» απέναντι στα σχέδια των «μεγάλων δυνάμεων» και των ντόπιων εντολοδόχων τους κατά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας ολόκληρου του Ελληνισμού, το οποίο τον κατέταξε στο πάνθεον των αγωνιστών του ελληνικού έθνους.
Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της Κύπρου στις 28 Φεβρουαρίου 2003 ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε ενώπιόν του μια σειρά δεδομένων, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπίσει. Ήταν η πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για λύση του προβλήματος, η οποία κατατέθηκε ενώπιον της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς από το Νοέμβριο του 2002.
Εξ’ αρχής ο κ. Παπαδόπουλος είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην πρόταση των Ηνωμένων Εθνών. Μπαίνοντας στο Προεδρικό Μέγαρο είχε μπροστά τους δύο σημαντικές προκλήσεις εξωτερικής πολιτικής πέραν των όσων θα έπρεπε να κάνει στο εσωτερικό δίνοντας το δικό του στίγμα διακυβέρνησης. Οι δύο προκλήσεις ήταν το Κυπριακό και η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέχρι και το τέλος της θητείας του ο κ. Παπαδόπουλος βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να προσφέρουν μια μορφή αναγνώρισης στο τουρκοκυπριακό μόρφωμα. Ο ίδιος προτάσσοντας επίμονα την ανάγκη δημιουργίας μιας στέρεας βάσης για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων προκειμένου να διασφαλιστεί η επιτυχής κατάληξή τους και να προφυλαχτεί η Κύπρος από την πιθανότητα νέου καταστροφικού “ναυαγίου”, βρέθηκε στο στόχαστρο πολλών (εγχώριων και ξένων) ταγών, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για άρνηση να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών.
Ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, την περίοδο 2003-2008, συνέδεσε το όνομά του με το συντριπτικό «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν. Στην ιστορία θα μείνει η φράση του: «παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα», στο διάγγελμά του προς τον κυπριακό λαό το βράδυ της 22ας Απριλίου τού 2004, δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανική ηλικία και ταυτίστηκε με τις σημαντικότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου και κυρίως με την απόρριψη από το 76% των Ελληνοκυπρίων του σχεδίου Ανάν για τη λύση του Κυπριακού.
Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο από διάφορες θέσεις και αξιώματα, με τελευταίο το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως επεσήμανε και ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Χριστόφιας, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανικής ηλικίας, λαμβάνοντας μέρος στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του κυπριακού λαού και διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία, ως συνομιλητής και ως στενότατος συνεργάτης του αείμνηστου Εθνάρχη Μακαρίου. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης Ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού και ως ένα πρότυπο πολιτικού για τους Έλληνες νέους.
Η πενταετία 2003- 2008, του εκλιπόντος, στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται ως μία από τις πλέον σημαντικές στην πορεία του Κυπριακού προβλήματος, με κορυφαίο σταθμό το δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν, το οποίο ο εκλιπών ηγέτης κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό να απορρίψει με ένα (δεύτερο μετά το 1940) ιστορικό «ΟΧΙ». Ένα «ΟΧΙ» απέναντι στα σχέδια των «μεγάλων δυνάμεων» και των ντόπιων εντολοδόχων τους κατά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας ολόκληρου του Ελληνισμού, το οποίο τον κατέταξε στο πάνθεον των αγωνιστών του ελληνικού έθνους.
Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της Κύπρου στις 28 Φεβρουαρίου 2003 ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε ενώπιόν του μια σειρά δεδομένων, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπίσει. Ήταν η πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για λύση του προβλήματος, η οποία κατατέθηκε ενώπιον της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς από το Νοέμβριο του 2002.
Εξ’ αρχής ο κ. Παπαδόπουλος είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην πρόταση των Ηνωμένων Εθνών. Μπαίνοντας στο Προεδρικό Μέγαρο είχε μπροστά τους δύο σημαντικές προκλήσεις εξωτερικής πολιτικής πέραν των όσων θα έπρεπε να κάνει στο εσωτερικό δίνοντας το δικό του στίγμα διακυβέρνησης. Οι δύο προκλήσεις ήταν το Κυπριακό και η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέχρι και το τέλος της θητείας του ο κ. Παπαδόπουλος βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να προσφέρουν μια μορφή αναγνώρισης στο τουρκοκυπριακό μόρφωμα. Ο ίδιος προτάσσοντας επίμονα την ανάγκη δημιουργίας μιας στέρεας βάσης για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων προκειμένου να διασφαλιστεί η επιτυχής κατάληξή τους και να προφυλαχτεί η Κύπρος από την πιθανότητα νέου καταστροφικού “ναυαγίου”, βρέθηκε στο στόχαστρο πολλών (εγχώριων και ξένων) ταγών, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για άρνηση να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών.
Ευχόμαστε «καλό ταξίδι» σ’ ένα από τους τελευταίους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες!
“Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρώ τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.”
