H ΕΛΛΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Αδέλφια κλείστε τις πόρτες στους εχθρούς και ενωθείτε να υψώσουμε πάλι την πατρίδα μας εκεί που πρέπει, προστατεύωντας και τα παιδιά μας. Όχι στη διχόνοια που μας σπέρνουν, ελάτε να γίνουμε όλοι μια αγκαλιά που δε σπάει!...

Οι πολιτικοί ηγέται δεν φυγομαχούν, αλλά λογοδοτούν προ της αδεκάστου ιστορίας της Πατρίδας. Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (φυλακές Αβέρωφ)

Φώτισε μας Παναγία μου!

ΙΜΠΡΑΗΜ - Να έλθετε να με προσκυνήσετε, να παραιτηθείτε από τα της αποστασίας φερσίματα. Ήλθα εδώ για να κατακόψω, κατακαύσω και σχεδόν να αφανίσω όλα τα δένδρα σας, όσα είναι χρήσιμα και αναγκαία, προς τροφήν σας.

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ - Αυτό όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψεις και κάψεις τα καρποφόρα δένδρα μας, όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, ημείς δεν προσκυνούμε. Τι τα δένδρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις την γην δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και θα τα μετακάνει. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ' ντο από τον νου σου. 

Ο έχων ώτα ακουσάτω

Ταύτα μεν ούτω ίσθι, κρατείν δ’ ειθίζεο τώνδε, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείης τε και θυμού. Χρήματα δ’ άλλοτε μεν κτάσθαι φιλεί, άλλοτε ολέσθαι-όσα δε τύχαις βροτοί άλγε έχουσιν ην αν μοίραν έχης, ταύτην φέρε μηδ’ αγανάκτει… (ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ)

ΤΖΑΜΙ Η ΤΟ ΤΑΜA ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ; (ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ Η ΕΛΛΗΝΕΣ;)

Αφιερωμένο στο νέο νομοσχέδιο και τη σκόνη απ' τη Σαχάρα

Ερμήνευσε γαρ ιδίου του εμού

τις; αφελείας οπαδός κολλημένος

τίτλος ανθρώπου ή ουρανού;

φυλή δεν έχει ούτε και γένος

 μη χρείαν έχει ιματίου και-νού;

στης ευφυΐας την πόλη κάτοικος ξένος

φιάλη ομοία άνευ φελλού

των καταχρήσεων μένος

υψηλότης εστί άνευ αυτού

μα συλλογιέται πολλά κουρασμένος

ήρωας είναι παντός καιρού

& με της "ένδειας" το ρούχο ντυμένος…

AΠΕΛΛΗΣ

EUROMISSION

HELLAS IS FREE

EN TOYTΩ ΝΙΚΑ

Κάποιος είχε πει ότι οι Έλληνες θα 'πρεπε να πολεμηθούν στη γλώσσα, την εκμάθηση της ιστορίας, τον πολιτισμό-θρησκεία και την "καθαρότητα" τους. Ως ένα σημείο τα κατάφεραν αρκετά καλά, αλλά για να ολοκληρώσουν το έργο τους τελικά έπρεπε να χτυπήσουν και το θυμικό τον Ελλήνων (το σημαντικότερο). Μας έμαθαν στην καλοπέραση... να λοιπόν το αδύνατο σημείο μας! Πολλοί προσπάθησαν να χαλάσουν τη γλώσσα μας αλλά τέτοια γλώσσα ότι και να κάνεις έχει πολύ βάθος για να χαλάσει. Την ιστορία και να τη σβήσουν θα φωνάζουν οι πέτρες, όσο για τη θρησκεία μας παρά τα λάθη, πάλι δε θα μας αφήσουν οι άγιοι μας. Ας ελπίσουμε ότι θα αντέξουμε και στο τελικό ύπουλο σχέδιο τους και να πούμε ακόμη μια φορά: η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει... (η δύναμις εν ασθενεία τελειούται)

Μυστική Εγκύκλιος Αριθ. 2953 (Kλείστε την κερκόπορτα)

...Γνωρίζει ή Κυβέρνησης, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες καί τούς άλ­λους πείθοντες, ότι αί μυστικαί Έταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια είς τήν Πατρί­δα, ή τουλάχιστον Αιγίδα οπό τήν οποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των οί άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται νά άπολαύσωσιν εντός τής Πατρίδος των καί διά τής ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς καί τό πλέον τύχην, ό εστί χρήματα... Κύριοι, σάς δι­δάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί όξυδέρκειαν απαιτείται ή εκπληρώσας τής ακο­λούθου παραγγελίας τής Κυβερνήσεως. Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνής είς τούς υπαλλήλους σας ή τούς υπό τήν όδηγίαν σας αξιωματικούς τό περιεχόμενον τής παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σάς φανερώσουν άν ανήκουν εις καμ­μίαν τών Μυστικών Εταιρειών ή όχι. Άν είναι τό πρώτον, θέλετε τούς παρατηρήσει, ότι έάν είς τήν παρελθούσαν κατάστασιν τής αναρχίας, καί τής αταξίας ήταν ίσως άναγκαίον είς τους πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν άσφάλειαν διά του δεσμού μυστικής τινός Εταιρείας, ό δεσμός ούτος διαλύεται καθήν στιγμήν ό τού νομίμου όρκου και πρός τήν Κυβέρνησιν, καί πρός τούς Νόμους, χορηγεί είς ένα έκαστον καί είς όλους, όλας τάς απα­ραιτήτους ασφαλείας.

Άπό τοιαύτην άρχήν ορμώμενοι ευκό­λως θέλετε αποδείξει τό άσυμβίβαστον τών δύο όρκων, ήγουν τού ύπηρετείν τό Κράτος, καί ύπηρετείν μυστικήν Έταιρείαν, τής όποιας ό σκοπός είναι ώς έπί τό πλείστον άγνωστος είς τούς Εταίρους...

Έν Πόρω τη 8^η Ίουνίου 1828 Ό Κυβερνήτης (Τ.Σ.) Ί. Ά.Καποδίστριας

«Περί Ελλήνων» του αμερικανού αρχιδικαστού Ν. Κέλλυ, 1938: 

Προ του Δικαστηρίου της αδεκάστου Ιστορίας, ο Έλλην απεκαλύφθη πάντοτε κατώτερος των περιστάσεων αν και από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλλην είναι ευφυέστατος αλλά και οιηματίας (αλαζών), δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και γενναίος πολεμιστής. Ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει. Εθαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον καταδικάσει σε εξορία. Δημιούργησε το ‘21 για να το διακυβεύσει (με τους εμφυλίους πολέμους). Προέβαλε το 1909 για να το λησμονήσει… Πλάσμα παράδοξον, ατίθασον, περίεργον, καλόν και κακόν, ασταθές και αβεβαίων διαθέσεων. Θαυμάσατέ τον, οικτίρατέ τον αν θέλετε και εάν δύνασθε ταξινομήστε τον!

Ποίημα To Μέγα

Πάταξον μεν άκουσον δε

μην αντιδικείτε, ειρήνη υμίν

Έλληνα μέμνησο -  Μολών λαβέ

το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν

Ιερά εντολή γνώθι σαυτόν

μη προτρεχέτω η γλώττα διανοίας

πάσα γη τάφος ανδρών επιφανών

 αργία μήτηρ πάσης κακίας

Ουδέν κακόν αμιγές καλού 

προ του τέλους μηδένα μακάριζε

ουκ εστί δούλος υπέρ τον κύριον αυτού   

μη τα πτηνά τ’ ουρανού μας τάιζε

Πας μη Έλλην βάρβαρος

μα όστις υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται

ο ρίψασπις ομοίως άνανδρος

το Γόρδιο δεσμό μη προσπαθείτε να λύσετε

Έλεον αιτήσου και ου θυσία 

εκ περισσεύματος καρδίας το στόμα λαλεί  

απώλειας σύμβουλος και η μανία

όρκο σέβου και τίμα πολύ

Της αρετής ο κόπος είν’ ελαφρύς

δικαιοσύνη η μόνη φροντίδα

πίστευε όμως και άφες αυτοίς

εν οίδα ότι ουδέν οίδα

 (ΑΠΕΛΛΗΣ)

"... κι ο ποιητής ανάξιος πια!
Κι ακομ' ανάξιος κι ο σοφός,
που δεν ανάφτουν πυρκαγιά
από του λύχνου τους το φως.
όταν αλύπητη βαριά
ξεσπά η Ανάγκη και προστάζει
Ανάξιος είναι όποιος διστάζει...
Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει
το προσκλητήρι των καιρών
να το φυσάει ή να το κρούει
σάλπιγκα ή τύμπανο, δε λέει ΠΑΡΩΝ "

........................

Απαγορεύεται η "άρνηση"

ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ... ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ!

"BETWEEN TWO AGES"

AΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ ΚΗΦΗΝΕΙΩΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ...

Η διάνοια του Έλληνος είναι αγρός, τον οποίον ούτος αφήνει ως επί το πολύ χέρσον, διότι γνωρίζει ότι η δαπάνη της καλλιεργείας δεν ήθελε καλυφθεί υπό του προϊόντος της συγκομιδής. Προς τι λ.χ. να κοπιάσει όπως γίνει ελληνιστής, κινδυνεύων ν’ αποθάνη της πείνης, ενώ γινόμενος κομουνδιριστής δύναται ν’ απολαύσει τον επιούσιον άρτον του και έδραν τω Πανεπιστημίω;
***
Καταφρονείται εν Ελλάδι πάσα διανοητική εργασία διότι εν τη παρούση ημών καταστάσει αδύνατον είναι να υπάρξη τοιάυτη τις έντιμος, αλλά κατ’ ανάγκην μετατρέπεται εις επαιτείαν, θεσιθηρίαν ή επί δικαία αμοιβή συκοφαντίαν.
***
Ο Έλλην προτιμά συνήθως την ομαλωτέραν οδόν, έστω και άγουσαν εις βάραθρον.
***
Πάντες οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσι τους έχοντες πτερά.
***
Όσον ευκολώτερα πιστεύομεν και ταχύτερα λησμονούμεν, τόσον μεγαλειτέρα είναι η ασυνειδησία εκείνων που μας απατούν.
***
Επιμένω να θεωρώ το πολιτικόν μας πρόβλημα ως εγκείμενον εις την ανικανότητα πάσης ελληνικής κυβερνήσεως να συμβιβάσει την διατήρησιν της πλειοψηφίας μετά της εκτελέσεως των όσα πανθομολογουμένως επιβάλλει το κοινόν καλόν.
***
Ο εγωισμός και η πεζότης του σιδηρού τούτου αιώνος καθιστώσιν ακατάλληλα πρότυπα τας περιστεράς, τα αρνία και τους κύκνους.
***
Βαρύ οπωσδήποτε αποβαίνει το θέαμα ολοκλήρου της Ελλάδος μεταβαλλομένης εις λιβάδιον κομματικής κτηνοτροφίας.

(Απ’ τη συλλογή αφορισμών και σκαλαθυρμάτων του Ε. Ροΐδη)

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΩΡΑ ΣΑΣ...

ΑΡΤΟ & ΘΕΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ... ΟΙ ΜΕΛΟ-ΑΦΡΑΓΚΟΙ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ!

(ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕ: ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ... )

Όπως είπε ο Βολταίρος, "αν δεν υπήρχε θεός, θα έπρεπε να τον επινοήσουμε", έτσι και με τους Έλληνες, όταν δεν υπάρχει φταίχτης θα πρέπει να τον επινοούμε διότι μόνο εμείς δε φταίμε ποτε.

Βλέπε: "Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω", Ε. Λεμπέση & "Περι του μη δείν δανείζεσθαι", Πλούταρχος.

“Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”

Φαύλος αυτός στο πουθενά πιστεύει
Υψη δυσθεώρητα όπου η ευτυχία του νεύει
Λαός χωρίς βάθος συνέχεια πλανάται
Αγονα μέρη δεσπόζει, κανείς δε τον θυμάται
Κόλαση απ’ τα σπλάχνα του ξεβράζει
Ηφαίστειο θα σκάσει κι ας μη τρομάζει:

Η Τρόικα & ο «Δούρειος Τύπος»

(Μέρος Ι: 'Οταν ο Εφιάλτης έγινε πρωθυπουργός)

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΛΥΣΕΙΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ *

"Είμαστε έθνος ανάδελφον" είχε πει ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης. Τυχαίο; Ε, μάλλον.

Σύγχρονοι καλαμαράδες, διαδικτυακοί και λοιποί, αφήστε τις πένες σας και πιάστε τίποτε άλλο. Ένας “διανοούμενος” δε φέρνει (που δεεε φέρνει) την άνοιξη, φαντάσου να κλειστεί και μεσ’ το σπίτι του.
Ο Καλλικράτης ήρθε! (πόσα ονόματα θα μαγαρίσουμε ακόμα;)
Έρχεται και η κάρτα του πολίτη…

Έχω τη γνώμη πως θα ήταν ευχαρίστηση μα και καθήκον μας να ελευθερώνουμε ανθρώπους και να τους αφήνουμε να επιλύουν τις εσωτερικές τους υποθέσεις, με τον δικό τους τρόπο. Γι’ αυτό είμαι αντι-ιμπεριαλιστής… (Μαρκ Τουέιν)
Σα να ακούω τον πλανητάρχη, πως τον είπαμε;

Φιλοδοξία μου είναι να απαλλάξω μερικούς, καλόπιστους από ψευδαισθήσεις. Ότι δηλαδή, με διάλογο είναι δυνατό να τα βρούμε με τους στρατοκράτες της Άγκυρας, χωρίς παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που θα οδηγήσουν τελικά στον εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας. (Ν. Κουρής επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, π. υφυπουργός Εθν. Αμύνης)
Άλλος ένας εκτός τόπου και χρόνου, ήθελα να ‘ξερα που τα βρίσκουν και τα λένε…

«Ο ελληνικός λαός πρέπει να καταστεί μικρόψυχος “ως τα έθνη του Ινδοστάν”» δια στόματος του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Ρόμπερτ Κασλρη, Βουλή των Λόρδων 1850 (Χένρυ Τζων Τεμπλ, λόρδος Πάλμερστον).
Και νόμιζα ότι ήταν λόγια του Σάουρον από τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών».

Κάποιοι είδαν ότι το πείραμα του Cern απέτυχε και σκέφτηκαν: δεν κάνουμε ένα μνημόνιο…

Καλές γιορτές!

Σε αντιδιαστολή με τον “δυτικό” τρόπο...

Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, του Ι. Συκουτρή

Η ηρωική αντίληψις της Ζωής αναχωρεί από την αρχήν, ότι η Ζωή είν' ένας διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας. Επομένως και ο άνθρωπος, κάθε γενεάς, αποτελεί μίαν συνεχή μετάβασιν προς κάτι άλλο, προς κάτι ανώτερον. Όχι προς ένα διαφορετικόν είδος οργανικού όντος (τον υπεράνθρωπον π.χ. του Nietzsche), αλλά προς το να γίνη φορεύς μιας ανωτέρας, δηλαδή εντονωτέρας και πλουσιωτέρας μορφής της Ζωής. Έτσι κάθε άνθρωπος αξιόλο­γος είν' ένας πρόδρομος, που αντλεί το νόημα της υπάρ­ξεώς του όχι από το παρελθόν, ούτ' από το παρόν, αλλ' από το μέλλον και μόνον. Το παρελθόν ως παρελθόν το αγνοεί, προς το παρόν ευρίσκεται εις πόλεμον συνεχή. Όχι μόνον προς εκείνο το παρόν, το οποίον δεν είν' εις την ουσίαν του παρά επιβίωσις του παρελθόντος, ή μάλλον διατήρησις του σώματος αυτού οφειλομέν' εις την δειλίαν ή την νωθρότητα των συγχρόνων ανθ­ρώπων· ο ηρωικός άνθρωπος μάχεται και προς το γνήσιον πα­ρόν, το παρόν που ζη γύρω του και ζη μέσα του.
* * *
Αυτός είν' ο λόγος που θεωρείται και είναι άνθρωπος αβοήθητος εις την συνήθη πρακτικήν ζωήν. Και ένας άλλος λόγος: δεν έχει την φρόνησιν να δυσπιστή προς τους γύ­ρω του. Να δυσπιστή προς τι; Διά ν' αποφύγη κινδύνους; Μα αυτούς είναι ακριβώς, που αναζητεί η ψυχή του. Τούς αναλαμβάνει όχι από επαγγελματικήν συνήθειαν η από βιοπορι­στικόν καταναγκασμόν - οι ακροβάται και οι θηριοδαμασταί θα ήσαν τότε οι ηρωικώτεροι των ανθρώπων - αλλ' ως εσωτερικήν προσταγήν της μοίρας του, ως το ιερώτερον δικαίωμα που τού δημιουργεί η υπεροχή του. Οι πολλοί καμαρώνουν δι' όσους κινδύνους απέφυγαν, όχι δι' όσους υπεβλήθησαν· περιγράφουν τας επιτυχίας, που επραγματοποίησαν, και υπερηφανεύονται διά την εξυπνάδα των. Αλλά διά τον ηρωικόν άνθρωπον, το εί­δαμεν: η επιτυχία δεν αποτελεί ούτε κριτήριον ούτε ιδεώδες· ιδεώδες του και κριτήριον: να ζήση δυνατός και ωραίος. Και είναι γενναιότερον και ωραιότερον ν' αδικηθής παρά ν' αδικήσης, να εξαπατηθής παρά να εξαπατήσης.
* * *
Πουθενά δεν φαίνεται περισσότερον η υπερηφάνεια του ηρωικού ανθρώπου, παρά εις τον τρόπον που δι­εξάγει τους λεγομένους αγώνας ιδεών. Δεν αποβλέπει ποτέ εις το να νικήση. Τι θα ειπή να νικήση; Να δεχθούν τας απόψεις του; Συμφορά! Ο ίδιος ξέρει τι τού εστοίχισεν ως που να κατα­λήξη εις αυτάς, τι τόλμη εχρειάσθη - sapere aude, λέγει ο αρχαίος ποιητής - τι εσωτερικήν ωρίμανσιν προϋποθέτει. Έτσι, ανησυχεί μάλλον παρά ποθεί εκείνον, που θα τας δεχθή κατ' επιταγήν ή ως προϊόν μιας συντόμου συζητήσεως.
Διά ν' αποκτήση μήπως οπαδούς; Είν' αληθές, ότι πολλοί αισθάνονται την ανάγκην να κάνουν προπαγάνδαν διά τας ιδέας των, σαν να φοβούνται, ότι δεν θα είναι ορθαί, αν δεν τας ανεγνώριζαν και άλλοι, κατά το δυνατόν πολυαριθμότεροι. Αλλ' εκείνος γνωρίζει, ότι σημασίαν δεν έχει το περιεχόμε­νον των ιδεών ενός ανθρώπου, αλλ' η ψυχική δύναμις με την οποίαν τας κατέκτησε και τας κατέχει. Όχι το τι πιστεύεις, αλλά το πώς πιστεύεις ό,τι πιστεύεις. Ότι τας θεμελιώδεις, τας ζωτικάς πεποιθήσεις σού ρυθμίζει κατά βάθος η μοίρα σου, όχι τανάπαλιν. Και η μοίρα σου είναι κάτι απολύτως προσωπι­κόν· δεν ημπορείς μήτε να το δανεισθής, μήτε να το δανείσης. Έπειτα τι σημαίνει διά τον ηρωικόν άνθρωπον ο αριθμός; Εκείνος θέλει, και ως πνευματικός άνθρωπος ακόμη, να εργάζεται, όχι να συνεργάζεται· είναι ανδρικώτερον...
Έτσι, και όταν υπερασπίζη τας απόψεις του, δεν το κάνει διά να τας επιβάλη· αλλά διά να μείνη οποίος είναι. Και ακρι­βώς το να είναι οποίος είναι, αποτελεί εις τα μάτια των άλλων πολλάκις, αυτό και μόνον, πολεμικήν. Η ύπαρξίς του και μόνη εξεγείρει το μίσος· αρκεί να περιγράφη απλώς πώς είναι, και προκαλεί αντιπάθειαν· τόσον μεγάλον μέρος από το μέλλον αντιπροσωπεύει! Διότι το μέλλον είναι σκοτεινόν, και είν' ολίγοι που δεν φοβούνται το σκοτάδι, οι πολλοί το φοβούνται, και ο φόβος των παίρνει πολλάκις την μορφήν αντιπαθείας.
Και όμως σπείρει άφθονα τα γεννήματα του νου του. Τα σπείρει, διότι δεν ημπορεί να κάνη διαφορετικά· όπως το δέν­τρον που τινάζει τούς καρπούς του σαν ωριμάσουν, είτ' ευρί­σκοντ' αποκάτω είτε όχι αυτοί που θα τούς είναι χρήσιμοι. Έ­τσι και ο ηρωικός άνθρωπος: διδάσκει, παρασυρόμενος από την πίστιν του· ομιλεί περί αυτής, υποκύπτων εις την εσωτερικήν ορμήν ν' ανακοινώση - όχι ν' ανακοινώση· να τραγουδήση μάλλον, την χαράν του και τους θησαυρούς του - να φωνάξη την αγάπην του, και διαβεβαιώνει κάθε φοράν το αγαπημένον του πρόσωπον πόσον τ' αγαπά, όχι διά να το πείση ούτε διότι φαν­τάζεται πως αμφιβάλλει, αλλά μόνον διότι ευχαριστείται ο ίδιος κάθε φοράν να τ' ακούη. Έτσι και ο ηρωικός άνθρωπος: είτε προφορικώς αναπτύσσει προς ένα κοινόν, είτε γράφει, κατά βάθος είν' ο ίδιος ακροατής και αναγνώστης του εαυτού του. Ομιλεί ενώπιον των άλλων, διά ν' ακούση ο ίδιος την φωνήν του δυνατώτερα, διαυγέστερα, συνειδητότερα.
Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι' αυτό σπαταλά τον εαυτόν του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστε­ρον ακόμη: να δαπανάται. Ανεξάντλητος όπως είναι, δεν ξέρει αριθμητικήν. Είναι τόσον πλούσιος, ώστε θ' αναπλη­ρώση εύκολα (το ξέρει) κάθε ζημίαν· προς τι λοιπόν να την υπο­λογίζη; Υπολογίζει ο πτωχός· ο πλούσιος κλείνει τα μάτια, απλώνει το χέρι, και σκορπά ... Όσα και να σκορπήση, πάντοτ' εκ του περισσεύματος θα είναι.
Εκ του περισσεύματος αντλεί και η μεγαλοδωρία του ηρωικού ανθρώπου. Αφρόντιστα και αδίστακτα σπαταλά τα πλούτη του, την δραστηριότητά του, την υγείαν του, την ρωμαλεότητα της ψυχής και του νου του. Σκορπά την αγάπην του χωρίς ανταλλάγματα, έτοιμος να πληρώση εκείνους που θα θελήσουν να την δεχθούν. Σκορπά τας συγκινήσεις, τους ενθουσιασμούς και την φλόγα, τα κάλλη και τα ρίγη της ψυχής του και είναι τόσον πολλά τα πολύτιμ' αυτά πετράδια, ώστε ο πτωχός και ο κακός υποπτεύουν πως θα πρέπει κίβδηλα να είναι· ειδεμή, θα τα εμοίραζεν έτσι, τόσον αμέριμνα, τόσον αλύπητα; Σκορπά του νου του τα γεννήματα, που είναι δι' αυτόν βιώματα ψυχής, χωρίς να κατοχυρώνη συγγραφικώς την πατρότητά των, να έτσι σαν τον ήλιον που ακτινοβολεί παντού το φως του. Και ο ήλιος δεν έχει μετρητήν του φωτός· έχουν αι ηλεκτρικαί εταιρείαι μόνον.

* * *

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

"Αφυπνισθήτε!... συνέλθετε!... διότι εάν δεν αντιλαμβάνεστε, δεν διαισθάνεσθε και δεν ακούτε την μακρυνή βοή της επερχόμενης καταιγίδας, ημείς προειδοποιούμε, επισημαίνουμε και να είσθε βέβαιοι ότι οι πρώτοι κεραυνοί θα εκσπάσουν ασφαλώς και οπωσδήποτε επί των κενών αλλά υπεύθυνων δια την κατάντια μας, κεφαλών σας!...”: η απάντηση δια πέννας Ιωάννη Πασσά.

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ “ΑΜΕΤΟΧΟ” ΠΟΛΙΤΗ (!) από τον Συνέσιο

1 ~ Πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις.
2 ~ “Δεν αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά της καταστροφής των λέξεων. Δεν καταλαβαίνεις ότι η Νέα γλώσσα είναι η μόνη της οποίας το λεξιλόγιο μικραίνει. Δεν βλέπεις ότι σκοπός της είναι να στενέψη τα όρια της σκέψεως. Τελικώς θα καταστήσουμε πρακτικώς αδύνατο το έγκλημα του σκέπτεσθαι, διότι δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράση κανείς.” (1984 – Ο Μεγάλος Αδερφός, Τζ. Όργουελ)
3 ~ Ελληνική φυλή, ο μεγαλητερος εχθρός είναι ο εαυτός σου. (Περικλής Γιαννόπουλος)
4 ~ Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς. (Πλάτων)
5 ~ Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. (Ιησούς)
6 ~ Ου ποιήσομαι περι πλείονος το ζην της ελευθερίας. (Όρκος των Πλαταιών)
7 ~ Υπείροχων των άλλων μηδέ γένος πατέρων αισχύνεμεν. (Όμηρος)
8 ~ Αι μεν ηδοναί θνηταί, αι δε αρεταί αθάνατοι. (Περίανδρος)
9 ~ Φιλώ τέκνα αλλ' εμοί πατρίδα μάλλον φιλώ. (Πλούταρχος)
10 ~ «Αδελφέ μου, αφού ξέπεσε τόσο η Ανθρωπότητα που μας αφήνει να πεθαίνουμε, ας πεθάνουμε. Εμείς δε θα ζούμε για να μετανιώνουμε. Θα πεθάνουμε όμως όλοι απ’ το μαχαίρι και όχι απ’ την ΝΤΡΟΠΗ!» (Μ. Λουντέμης)
11 ~ Γι’ αυτούς που ποθούν την δύναμη, η παρακμή είναι μέσον. Επιθυμούν ζωηρώς να νοσήσουν την ανθρωπότητα και να ανατρέψουν τις έννοιες του Καλού και του Κακού, του Αληθούς και του Ψεύδους. (Νίτσε, “Ο αντίχριστος”)

12 “OΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ”
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαινοντας την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντας την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που να γίνει σα ξένη φορτική.
(Κ. Καβάφης)